Zelf wonen we op nog geen 10 minuten van IJmuiden, en het enige wat ik er ooit deed is de boot naar Newcastle nemen en een visje halen voor de sushi. Het havengebied met de Tata-Steel-ovens op de achtergrond doet ook geen mooi duingebied beloven. Daarom was ik ook blij verrast te zien wat een leuk parcours er was in de duinen van de IJmuiderslag.
Wanno was er al regelmatig geweest om parcours te verkennen en te lopen, zelf ben ik een keer mee geweest op zondag om vervolgens in moeras te belanden met mijn moeder en me te verwonderen over de eerste BeachClub met loslopende honden en een allegaartje aan stoelen, sofa’s, scheve tegeltjes etc. Als je daar dronken bent, kan je beter niet naar de W.C. gaan….
Als supporter heb ik normaal de taak om kapstok te zijn voor de kleding die tijdens het lopen uit moet, om honden vast te houden voor de fotografen en om honden aan te nemen als de lopers uitgelopen zijn en willen “netwerken’ met de andere medelopers. Dit keer wilde ik promotie maken, en heb me aangeboden als vrijwilliger voor de RopaRun Beach Cross.
Dat begon al op vrijdag. Bianca en Jessica hadden een auto vol met spullen die in de Goody Bags moesten worden gedaan. Dat betekende aan de lopende band 160 tasjes vullen met blikken, hondenkoekjes en paté en natuurlijk allerlei ander lekkers. Die moesten allemaal in de auto, die vervolgens moest worden ontdaan van alle passagiersstoelen , omdat het anders niet mee kon. Een tractor op het strand van IJmuiden zou het vervolgens naar Beach Inn vervoeren ( die man wist niet wat hij zag en vroeg zich af wat we in hemelsnaam van plan waren…)
Op zaterdag stond ik achter de inschrijfbalie, een leuke manier om ieder een keer nader te bekijken en kennis te maken. Wat een variëteit aan honden en baasjes was er! Van formaat Bull tot Basset, iedereen liep zijn eigen afstand. Geholpen door Maaike, Anouk en Ruben verliep dat geheel vlekkeloos.
Daarna moest ik fotograferen ‘ergens op het parcours’. Het startschot had al geklonken, dus er moest vaart worden gemaakt om me op een duintop te verschansen in de helaas druilerige miezer-regen. Alle vrijwilligers hadden post gevat op het heel zware parcours, zodat er niemand fout kon lopen. De eerste waren al snel op de laatste top waar ik had post gevat met mijn camera. Met de filmcamera-versterking van mijn zus Astrid hebben wij heel wat leuke plaatjes geschoten en verwensingen gehoord! Op de film hoor je de omstanders aanmoedigen en soms brullen van het lachen, terwijl de sporters met hond de tong op de grond hadden hangen. Want volgens mij was het niet een eenvoudige opgave om twee keer het duin over te steken met mul zand…..
Na de laatste 900 meter konden we alle vrijwilligers weer van hun post weghalen en moesten de linten , bordjes etc nog worden geruimd. Veel handen maken licht werk en de prijzen konden worden klaargezet. Een volledige lange tafel opgetogen met voerprijzen en grote bekers maakten ook deze dag compleet, want sommigen hebben in Ijmuiden de eerste beker van hun leven verdiend.
Moe, maar zeer voldaan nog even wat nagedronken en toen weer met 2 kruiwagens en een bolderkar de laatste gewonnen prijzen, tasjes en banners en linten naar de auto gedragen. Mijn familie ging met drie! 1ste prijzen naar huis. Dus de bekers staan op de schoorsteenmantel te prijken.
De volgende keer naar Nieuwvliet. Daar hebben Wanno , ik en Storm een leuke bed and breakfast geboekt. Even lekker genieten van de Belgische gastvrijheid. In Hilversum zijn we ook weer van de partij. Misschien mag ik wel weer voor “PIJL”spelen.
Renata van Team Storm
En dat was een mooie verslag van mijn grootste fan.
Ik zeg alleen dat het een top dag was
.En we waren moe om een hele mooie tijd neer te zetten. Maar Het was een hele mooie zware wedstrijd. en zekker in 2012 gaan we het weer doen iedereen bedankt voor de inzet van die dagen vaders moeders alles en iedereen.
Hier nog even de uitslagen
En hier de Foto,s
Geen opmerkingen:
Een reactie posten